زندگینامه کوتاه همرزم سردار قهاری
سردار شهید درستی
سردار سرتیپ پاسدار شهید محمد حنیفه درستی در اواخر تابستان 1337 در روستای قوروق شهرستان خوی دیده به جهان گشود . علیرغم فشارهای زندگی که بر روی خانواده بود ، از سال 1344 در همان روستا روانه مدرسه شد و در خرداد 1350 کلاس ششم ابتدایی را به پایان رساند . به دلیل فراهم نبودن شرایط از تحصیل بازمانده و کمک کار پدر شد و در کنار او به کارهای کشاورزی و زراعت پرداخت . پس از خدمت مقدس سربازی به دلیل شرایط حساس منطقه شمالغرب کشور و حضور گروهکهای ضدانقلاب از تاریخ 23/12/57 به مدت یکسال به عنوان چریک در یگانهای لشکر 64 پیاده ارومیه خدمت نمود . تا اینکه فکر پیوستن به جمع سپاهیان پاسدار او در تاریخ 13/3/59 محقق شد .
او جز افرادی بود که پس از پایان دوره آموزشی اش در جهت برقراری امنیت در منطقه عملیاتی صنور خوی حضور یافته و پس از اندک مدتی به دلیل تجربه و لیاقتی که از خود نشان داد سرپرستی اردوگاه عملیاتی به او سپرده شد و از آن به بعد تا روز شهادتش در منطق عملیاتی حضور مداوم داشت . جای جایِ مناطق عملیاتی حنیف را به یاد دارد و مردم خوی قاطعیت و شجاعت و ایثار او را در ذهن دارند که چگونه ضدانقلاب را از آن مناطق ریشه کن کرد و امنیت را در همان اوایل انقلاب به مردم مومن هدیه داد .
حنیف رزمنده ای دلاور و فرماندهی با درایت بود و همین لیاقت او باعث شد تا مسئولیتهای مختلفی را بر عهده داشته و دوشادوش رزمندگان اسلام حافظ حریم و حرمت اسلام و مردم بود .
زندگی حنیف هیچ وقت رنگ آرامش را ندید و همیشه در فکر مبارزه بود و در کنار آن همت خود را جزم کرد تا فرزندان این مرز و بوم را برای دفاع از اسلام و کشور آماده کند .
حنیف فرماندهی را تکلیفی الهی می پنداشت و بدینجهت به قبول مسئولیتهای مختلف گردن نهاد و در طول زندگی پرافتخار رزمنده گی اش مسئولیتهای زیادی را تقبل کرد تا قدمی در دفاع از اسلام عزیز برداشته باشد .
سرپرستی اردوگاه عملیاتی در صنور خوی ، فرماندهی گروهان در پیرانشهر ، فرمانده گروهان در تیپ 27 محمد رسول الله در جنوب ، جانشینی و مسئولیت عملیات سپاه خوی ، فرماندهی گردان جند الله خوی ، مسئولیت واحد آموزش نظامی سپاه خوی ، فرماندهی گردان حضرت ابوالفضل (ع) تیپ ابا عبدالله الحسین (ع) ، فرماندهی گروه رزمی شهدای مکه ، معاونت عملیات لشکر 3 و فرماندهی تیپهای سوم و دوم لشکر 3 بخشی از نشانه های ایثار و فداکاری این شهید بزرگوار هست .
در طی این مدت چهار بار مجروح گشته و به افتخار جانبازی نائل آمده بود . او در کنار رزم در میدانهای نبرد به تحصیل علوم مختلف پرداخت و همیشه خود را موظف به تحصیل می دانست .
حنیف تاب ماندن در این دنیای فانی را نداشت و به همراه یار دیرینش سردار قهاری شهادت را در آغوش کشیده و به ملوت اعلی عروج کرد و در کنار دیگر همرزمانش آرام گرفت .
روحش شاد و راهش پر رهرو باد