اينجا ماندن سخت است در قنوتمان دلتنگي شماست و در سجده هايمان بي­تابي فراغتان و در رکوع هايمان خميدگي دوري از شهادت است. اي شهدا سکوت غربتمان دردناکترين دردي است که تاب تحمل را از وجودمان زدوده است ما هرگز به چنين صلح سبزي فکر نمي­کرديم و تنها ميدانهاي سرخ انديشه­مان بود و اينک در قبيله، رد از همه کس، ما بازمانده ترينيم، به بي شهادتي، رياضت تدريجي مرگ را منتظريم و در تب و تاب وصل به شما لحظه شماريم و اگر اين نباشيم بايد آنقدر بي­تفاوت شويم که همه چيزمان را يک شبه فراموش کنيم تا ما هم به نوايي برسيم و از راهکارهاي تملق و چاپلوسي با فراموش تفکر امام، خادمين در گاه مصلحت انديشان شويم.

اي شهدا ما در روزگار فقر محبت نگاهمان لبريز از ياد و التماس به شماست. اگر خوب گوش کنيد خواهيد دانست که دل شکسته ما بهترين آوازي است که در فراغتان شب و روز مي­نوازد. بعد از شما تحمل خيلي چيزها سخت است به بهانه صبرمان، به سکوت مرگ آوري دعوت مي­کنند. کاميابي هاي دنيا مقدمه فراموشي ذکر خداست و خاتمه­اش با لبخند شيطان مانوس است. اي شهدا ما براي شما صبر مي­کنيم و لو با فنا و فراموشي جان. اي شهدايي که در وقت خلوت و جلوت انس يافته­اند بر دلهاي پر رنج ما برآوريد. خداحافظ اي شهدا اي گلبرگهاي خونين شلمچه، اي لبهاي سوخته فکه، اي گلوهاي تشنه، اي تشنه­هاي فرات شهادت، خداحافظ، شما رفتيد و ما مانديم و راه ناتمام......